Permanente scholing vereist nieuwe onderwijsinfrastructuur
Het onderstaande artikel van Régine van Lieshout, directeur Onderwijs en LLO aan het Summa College, verscheen in Trouw op 23 maart 2023.
Van Lieshout reageert hiermee op een eerder artikel van Jan de Geus (Goldschmeding Foundation) en Bas ter Weel (SEO Economisch Onderzoek), waarin zij pleiten voor een persoonlijk leerrecht.
Om iedereen wendbaar te maken op de arbeidsmarkt, is permanente scholing nodig, stellen Aart Jan de Geus en Bas ter Weel in de Trouw van 17 maart. Zij benadrukken de verantwoordelijkheid van de overheid hierin en pleiten voor een systeem van leerrechten. Een goede stap, vindt Régine van Lieshout, directeur Summa College in Eindhoven, maar er is meer nodig: een fundamenteel andere infrastructuur van ons onderwijs.
We leven in een tijd van grote maatschappelijke vraagstukken. Denk aan de klimaatcrisis, de energietransitie, de vergrijzing, het tekort aan arbeidskrachten. Tegelijkertijd is er sprake van een groeiende kloof in de samenleving; de sociale cohesie staat flink onder druk. Veel talent wordt niet of nauwelijks benut, terwijl we iedereen nodig hebben om de maatschappelijke vraagstukken succesvol aan te pakken.
Verkleinen kloof
Blijven investeren in de ontwikkeling van mensen is daarom inderdaad van groot belang. Omdat we meer goedgeschoolde arbeidskrachten nodig hebben, maar ook omdat mensen die zich ontwikkelen, persoonlijke groei ervaren en vaker meedoen in de samenleving. Dat kan helpen om de kloof te verkleinen. Die investering zou niet moeten stoppen bij de pensioenleeftijd; ook daarna kunnen en willen mensen vaak nog veel betekenen voor de arbeidsmarkt en samenleving.
Hokjes
Hiervoor is meer nodig dan een overheid die wil investeren in leerrechten. Ook de infrastructuur van ons onderwijs verdient een grondige herijking. Die is nog steeds gebaseerd op afgebakende hokjes, van mbo tot universiteit, gerangschikt van laag naar hoog op de opleidingsladder. Ook de kennisgebieden binnen de onderwijsinstellingen zijn afgebakend. Maar om de maatschappelijke vraagstukken succesvol aan te kunnen aanpakken, is intensieve samenwerking nodig tussen kennisgebieden en álle elkaar aanvullende talenten en vaardigheden.
Denken in laag- en hoogopgeleid is dus niet zinvol. Leren beperken tot een maximum van een universitaire studie zoals de Geus en Ter Weel bepleiten, daarom geen goed idee. Het kan voor de samenleving heel waardevol zijn als iemand zich meermaals praktisch schoolt.
In Nederland bestaan al enkele veelbelovende initiatieven om met meerdere onderwijsvormen tezamen naar oplossingen te zoeken voor een vraagstuk als de energietransitie. Dat zou verder geïntensiveerd moeten worden: plaats niet de instituten centraal, maar de vraagstukken en talenten van mensen.
Toegankelijkheid
Het onderwijs wordt dan ook toegankelijker voor volwassenen. Daarmee is het droevig gesteld. Vanwege de complexiteit en de beperkte beschikbaarheid van de huidige subsidieregelingen, maar ook omdat het aanbod op basis van instituten drempels opwerpt. Het sluit niet aan bij de ontwikkelbehoefte van mensen en maakt het nodeloos ingewikkeld om je weg te vinden. Het laat zich raden dat dit met name praktisch en niet-geschoolden raakt.
Wat we nodig hebben, is een simpele en laagdrempelige onderwijs-infrastructuur die het voor iedere burger van Nederland mogelijk maakt om zich gedurende zijn/haar hele leven te blijven ontwikkelen en scholen. Die infrastructuur maakt deel uit van onze publieke basisvoorzieningen, bijvoorbeeld in de vorm van leerrechten.
Leerroutes (lang of kort) worden gepersonaliseerd en kunnen elementen bevatten van verschillende onderwijsvormen, afgestemd op de talenten en behoeftes van de deelnemer. Leren vindt plaats op diverse plekken: binnen en buiten de instituten, waar met anderen gewerkt wordt aan een vraagstuk.
Voor volwassenen kent die infrastructuur bovendien een overzichtelijk, instituut-overstijgend aanbod op één digitaal platform. Een soort booking.com. Dat bestaat uit (online)scholing, advies en begeleiding.
Eén onderwijsbeleid, één ministerie
Ook op overheidsniveau is ontschotting nodig. De huidige subsidieregelingen voor volwassenen komen van drie ministeries die los van elkaar opereren. Wat die regelingen tezamen opleveren, wordt niet gemeten. De regie van het onderwijsbeleid zou in handen moeten komen van één ministerie zodat een samenhangende visie en effectmeting mogelijk wordt. En we ook op dat niveau kunnen blijven leren.
Links
De oorspronkelijke artikelen vind je op de website van Trouw:
- Aart Jan de Geus en Bas ter Weel: Leerrecht kan ongelijkheid op de arbeidsmarkt verkleinen
- Van Lieshout: Maatschappelijke kwesties overstijgen hokjesgeest in onderwijsland