"Ik wilde als kind juf worden. Nu ben ik dat”

Colette Strijbosch: kunnen we bij Summa & Bedrijf ooit nog zonder zo’n docent? Ons antwoord is nee. Colette (57 jaar) is nu alweer bijna drie jaar werkzaam bij Taalkracht, onderdeel van Summa. “Ik ben nog iedere dag zó blij dat ik voor volwassenonderwijs heb gekozen. Dat ik de stap durfde te nemen.”

Kinderdroom komt uit

“Ik had altijd al een talenknobbel maar wilde niet in het onderwijs werken. Daarom ben ik opgeleid tot wetenschappelijk vertaler. Al snel merkte ik dat ik het niet leuk vond om de hele dag achter een computer te zitten en toen heb ik Marketingmanagement gestudeerd. Ik heb jarenlang in de sales en marketing gewerkt, vervolgens bij een detacheringsbureau waar ik meewerkte aan het ontwikkelen en geven van cursussen en later ging ik aan de slag bij het Eindhovens Dagblad. Toen dat stopte heb ik een beroepskeuzetest gedaan; wat wilde ik nou eigenlijk? Daar kwam uit dat ik een goede coach of docent zou zijn. Heel toevallig, want toen ik klein was wilde ik altijd juf Engels of Nederlands worden. Nu ben ik dat allebei.”

Colette ging aan de slag als coach in Helmond bij het ROC Ter AA en maakte later de overstap naar Gilde Opleidingen. “Er kwam een vacature vrij bij Taalkracht en ik was wel klaar voor een nieuwe uitdaging. Ik werkte als Docent Engels met jongeren en vond de overstap naar volwassenonderwijs heel erg interessant. Volwassenen zijn zo geïnteresseerd en gemotiveerd, dat leek mij fijn. Ik kende toevallig iemand die al bij Taalkracht werkte en belde haar om te vragen hoe het daar is. Zij antwoordde dat het fantastisch is en dat ik er echt voor moest gaan. Dat deed ik.”

Gelijkwaardigheid in de klas

In haar eerste weken bij Taalkracht woonde Colette een paar lessen bij. “Wauw! Wat is dit anders en wat is dit leuk. Ik stond al heel snel voor de klas en het was geweldig. De cursisten waren ontzettend geïnteresseerd, goed voorbereid en gemotiveerd. Wat ik ook leuk vind, is dat het werk zo gelijkwaardig is. Je bent allemaal volwassen en dat zorgt voor een fijne interactie. Mijn cursisten leren veel maar ik ook over andere culturen, talen en andere gewoonten. Maar het blijft een gek besef dat er vaak cursisten tussen zitten (net zo oud als mijn zoon, zo eind twintig) die zonder ouders zijn gevlucht en naar Nederland zijn gekomen. Daar sta ik vaak bij stil.”

De realiteit van taalles

“Ik ben zelf 57 maar leer iedere dag van mijn cursisten én van cursussen die ik volg. Ik vind LLO dan ook erg belangrijk. Niet alleen omdat ik lesgeef in het volwassenonderwijs want ik blijf mezelf ook persoonlijk ontwikkelen. Ik wil bijvoorbeeld graag Spaans leren en woon af en toe seminars bij over het inzetten van social media. Daar houd ik me naast het lesgeven namelijk ook mee bezig; de social media van Taalkracht. Nu ik Spaans probeer te spreken, besef ik weer hoe moeilijk het is om een vreemde taal te leren. Ik zeg altijd dat je een taal het beste leert door jezelf onder te dompelen. Je zou zeggen dat mijn cursisten, omdat ze in Nederland wonen, dat makkelijk kunnen doen. In de praktijk is dat toch heel anders. Ze leven soms geïsoleerd en vinden het moeilijk om te integreren. Het is daarom mooi om te zien dat cursisten elkaar hier bij Taalkracht vinden. Sommige groepen spreken ook buiten de lessen af. Het is veel meer dan alleen taalles. Je helpt volwassenen echt hun weg te vinden in Nederland, ook met andere dingen dan taal.”

“Mijn liefde voor het lesgeven is alleen maar groter geworden sinds ik bij Taalkracht werk. Ik ben nog iedere dag zo blij dat ik het gedaan heb. Dat ik de stap heb genomen. Je leert zoveel van cursisten. Soms stellen ze vragen waar ik het antwoord ook niet meteen op weet. Dan vogel ik het uit en kom ik er later op terug. Ik ben daar altijd heel eerlijk in en ben echt mezelf. Dat probeer ik ook mee te geven in mijn les. Als je iets niet weet of als je een fout maakt is dat niet erg. Je bent gewoon een mens. Als docent weet ik ook niet altijd alles. Dan leren we met z’n allen weer iets. Hierdoor voelen cursisten zich fijn en veilig. Veilig om te leren en fouten te maken. Met hopelijk voldoende zelfvertrouwen om mee te doen in de Nederlandse samenleving.”